Botanie en Oorsprong

Beschrijving van de plant

Er zijn veel soorten kaneel afhankelijk van hun herkomst, maar de twee meest voorkomende soorten zijn: Ceylon-kaneel (Cinnamomum zeylanicum Blume of C. verum Nees) en cassia of Chinese kaneel (Cinnamomum cassia Nees of C. aromaticum Nees). Beide soorten hebben vrijwel dezelfde therapeutische eigenschappen. De kaneelboom behoort tot de familie van de Lauraceae.

Lauraceae zijn vaak aromatische planten. Deze familie omvat veel planten die belangrijke essentiële oliën leveren, zoals kamferboom, evenals veel voorkomende planten zoals de avocado en de laurier.

Het is een boom met groene, persistente bladeren die 10 tot 15 meter hoog kan worden. Het staat vooral bekend om zijn aromatische schors die wordt gebruikt als specerij en in de geneeskunde, maar ook om essentiële oliën te produceren die in aromatherapie worden gebruikt.

De bladeren van Chinese kaneel zijn afwisselend, ovaal van vorm (10 tot 15 cm lang en 5 cm breed), taai van consistentie, met ingesneden middelste en laterale nerven. De kleine witte of gele bloemen geven aanleiding tot rode of zwarte vlezige bessen. De kaneelboom bloeit in januari en de vruchten rijpen 6 maanden later.

Geografische oorsprong

De Chinese kaneel is oorspronkelijk afkomstig uit het zuidwesten van China, maar wordt in veel tropische gebieden aangetroffen.

Geschiedenis

Kaneelschors wordt al duizenden jaren gebruikt als specerij en als medicinale plant. Als specerij ligt het aan de basis van de handelsrelaties tussen Azië, India, het Midden-Oosten en Europa.

Sinds de oudheid wordt het geassocieerd met geneeskunde: het werd gebruikt vanwege zijn conserverende eigenschappen in balsemrituelen en vanwege zijn digestieve eigenschappen.

Tegenwoordig is het nog steeds een van de belangrijkste planten in de Chinese kruidengeneeskunde. Het wordt nog steeds aanbevolen voor de behandeling van spijsverteringsproblemen, het bestrijden van onverklaarde vermoeidheid en het beheersen van gewichtstoename.